Nog altijd lééfde Els
Verscholen in haar binnenwereld
met af en toe een teken van leven
Een oogopslag; haar lege blik om mij gericht
het vasthouden van mijn hand; een glimlach op haar gezicht
haar hoofd leunend tegen ’t mijne aan
een humorvolle zin, ineens volledig te verstaan
woorden als ‘au’, ‘fantastisch’, ‘grandioos’
of ’toe nou’, een heel klein beetje boos
Op ‘ben je daar Els?’ gaat haar oog toch weer op een kier
een onverwachte kus doet me plezier
Mijn favoriete oude dame; ik kus haar oude hand
ik voel haar energie, we hebben een band
Nog altijd lééfde Els
verscholen in haar binnenwereld
met af en toe een teken van leven
Haar leven nu voorgoed voorbij
nooit meer aan te raken
een voelbare leegte beklijft in mij
Sjaan Abel
27 juni 1995