Mijn opoe (overgrootmoeder) van moederszijde “zat met eieren op de markt”. Ze is in na de oorlog overleden. (haar huis in Rotterdam Centrum is met het bombardement verwoest, ze raakte daardoor alles kwijt. Uiteindelijk woonde ze bij éen van haar kinderen in). Opoe had nog geen AOW (die begon pas in 1957 dankzij kabinet Drees sr. -die zelf over de 100 is geworden!), en leefde je dan van wat de kinderen (ze at met de pot mee)konden missen. Met die eitjes verdiende ze nog wat bij en had ze nog wat te doen. Ze kocht ze ’s morgens vroeg in bij een boer.
Ik heb nog een handgeschreven gedicht van mijn opoe : over hoe ze de oorlog ervaarde.
Dat wordt me steeds dierbaarder.
O! zeg mij, gij Duitsers, wat deden wij toch,
Dat ge uw macht toch zo wreed heb getoond,
De huizen verwoest!, de burgers gedood!
Over al waar ik eens heb gewoond.
En als ik eens loop, langs het puin,
Door het gras,
Dan klopt mij het harte,
Van Weemoed en smarte,
Als ik denk, hoe dit alles eens was
Weduwe M. van Winsen – Broekmans.
Mijn opa (vader van mijn vader) schreef op 8 december 1947 deze brief aan zijn zoon Cor (mijn vader) , die toen in Nederlands Indië diende. Nederland voerde daar een vergeefse strijd tegen de oorspronkelijke bevolking, die slechts hun onafhankelijk nastreefden. Koningin Juliana en haar kabinet wilden er eerst niets van weten. ” Politionele acties” werd deze strijd genoemd. Onzinnig … zoveel levens zijn voor niets verloren gegaan.
Gelukkig kwam mijn vader heel terug. (nou ja met een blessure opgelopen tijdens volleybal, waardoor hij vroeger terugkon .. met de boot)
Zijn vader heeft hij echter niet meer levend gezien, die overleed tijdens zijn verblijf in de Oost uiteindelijk aan het hart. (hij leed daar al 13 jaar onder) op 49 jarige leeftijd. Dit zal een van zijn laatste brieven zijn geweest.
Beste Cor,
Als je deze brief in handen krijgt is het Kerstmis. Dus wens ik je bij deze een Zalig Kerstmis en spreek daarbij de wens uit dat je het volgende Kerstmis weer bij ons thuis zult vieren in goede gezondheid. We hebben vanmorgen je brief van 1 December met de foto ontvangen, tis een mooie foto en ik vind dat je er uitstekend uitziet, waar ik erg blij om ben.
Zoo je schrijft is je wagen afgekeurd, is dat door die duikeling die je gemaakt hebt, of was die wagen toch al zoo erg gesleten ? Nou ik denk dat je wel blij zult zijn als je weer een wagen hebt en dan een nieuwe dat is fijn jo, dan heb je weer eens wat meer plezier om ‘m te onderhouden.
Zooals je schreef is dat ongeval nogal goed afgelopen, nou daar zijn wij erg blij om. Nou tusschen haakjes om over de kop te slaan behoef je niet naar Indie te gaan, want dat gebeurt hier ook nogal eens, vorige week nog 4 wagens op elkaar op de rijksweg, dagelijks heele kolommen ongevallen. Enkele dagen geleden is een kind van M.V, je weet wel de dochter van W…, tegen een wagen van Merbis opgelopen, het wordt morgen begraven. Wat het verdere nieuws betreft dat zal je wel eerder krijgen want deze brief blijft eerst nog even bij je Commandant. Wat de vrede op aarde betreft nou daar zijn we nog ver van af en wat de toekomst aangaat het ziet er erg somber uit, vooral in Frankrijk is het een grote warboel hetgeen vooral door de Communisten wordt veroorzaakt omdat ze in de huidige toestand een goede kans zien om hun ideeën aan anderen op te leggen en van de conferentie in Londen van de grote vier nou dat zal ook wel weer op niets uitdraaien. Enfin we zullen er het beste maar van hopen en het verder maar aan onze lieve Heer overlaten met een extra gebed.
Nu beste Jongen, je houd je maar taai hoor en tot een volgende keer. We zitten op het oogenblik met z’n vijven te pennen dus je krijgt nu nog meer brieven van het gezin Abel, ik hoop dat je er veel genoegen van hebt. Verder een kus en een stevige Poot.
(de jouwe zal nu wel steviger zijn dan de mijne !)
Je Vader , dag jongen.