13 juli 2018
Tante is gisterochtend overleden. Ze leed al ongeveer 12 jaar aan Lewy Body dementie. (dementie met Parkinson achtige elementen). In de volksmond heet dat “diep dement” en bedlegerig.
Ze moest met alles geholpen worden en verzorgd aan de wonden die ontstaan waren door haar slechte lichamelijke conditie en het liggen. “Doorligplekken”.
Acherm, tante was 92 en gelukkig heb ik sinds een jaar weer contact met haar jongste dochter.
Een filmmaakster, die nog qua spirit het meest op Tante lijk.
Tante was een autonome, erudiete vrouw. In haar jonge volwassenheid was zij eenzaam, omdat ze eigenlijk gebrek had aan “gelijkgestemden”. Filosofisch ingestelde mensen, die nadachten over het leven en inzicht hadden in hoe de maatschappij werkte of zou kunnen werken.
Gelukkig liep ze uiteindelijk tegen een filosoof op, waar ze goed mee kon praten. Helaas voor haar was dat de priester van de lokale parochie. En ja toentertijd (jaren vijftig vorige eeuw) was dat een schande. Tante liet zich echter niet van haar pad afbrengen, ondanks alles bleef zij trouw aan haar filosofische vriend. Moedig kozen ze onvoorwaardelijk voor elkaar. Ondanks de kleinburgerlijkheid van de goegemeente.
Ze “emigreerden” naar de provincie Utrecht, want in Zuid Holland konden ze niet blijven. Mijn oma is hen altijd op blijven zoeken. Ook in dat moeilijke begin. Stoer. De rest van de familie overigens ook, er was geen sprake van uitstoting. Maarrr in realiteit was het wel zo dat Tante met haar gezin wel op grote afstand van de grootfamilie woonde en er ook psychologisch een afstand was.
Nu ik de verhalen hoor van mijn nicht over haar moeder vind ik het jammer dat er die afstand was.
We ontmoeten elkaar soms bij de School voor de Filosofie in Zuid Leusden (ISVW), daar bleek mijn Tante dus vroeger ook als te komen en workshops te volgen. We zouden heel veel interessen gemeen hebben gehad.
Nu haal ik dat dan maar met mijn nicht in.
Het huwelijk van mijn Tante en Oom was overigens lang en redelijk gelukkig. Ze hebben ook een gezin gesticht met 3 kinderen. Autonome, zelfstandige mensen, die moedige stappen hebben gezet in hun leven.
Nadat Oom overleden was is pas de dementie van Tante openbaar geworden, tot die tijd stuurde Oom alles nog wel een beetje in goede banen totdat hij ook zwakker werd.
Hierna heeft Lewy body mijn Tante’s geest overgenomen. Dat is een naar ziektebeeld, wat je geest volledig ontwricht en dat heeft haar in nare situaties gebracht, zoals dementie dat kan doen.
Net als mijn vader 10 jaar voor haar heeft ze de beker van dementie tot op de laatste druppel leeggedronken en is hierdoor gisterochtend met een snufje morfine als een kaarsje uitgegaan.
Vorige week was ik nog even bij haar. Ze zei : “ik lig maar te wachten” met een zacht stemmetje.
En toen ik even met haar alleen was en koffie per lepeltje aan haar gaf, zei ze : “Ga jij nou maar joh”
De herinneringen die ik wel aan Tante heb, zijn die van een warme vriendelijk lachende vrouw, die belangstellend naar mijn leven vroeg. Die mij op de begrafenis van mijn vader nog foto’s gaf en vertelde over hoe hij was. Je zag dat ze erg van hem hield.
Tante genoot van de familiefeestjes en van de liedjes die ik ten gehore bracht. Ze zag dan haar ogen oplichten.
Mijn vader heeft zijn jonge leven met haar doorgebracht : zij was zijn jongere zusje (1 jaar verschil)
Mijn broer en ik hebben mijn vader gevraagd Tante “op te halen” en een beetje de weg te wijzen. Hij is er alweer 11 jaar daarboven. Dat zal hij wel gezellig vinden.
Ik ben blij dat ik mijn nicht de laatste tijd weer zie. Zo kan ik toch nog de sporen van Tante ontdekken en in mijn leven meenemen. Een levend kind van Tante, heerlijk.
Daarnaast ben ik blij dat Tante nu rust heeft. Ze heeft een moedig leven geleefd.