gedichten

      Helemaal in zichzelf gekeerd, verdiept in onbekend gedachtengoed sluit zij haar leven langzaam af, voordat ze sterven moet.   Zij krijgt de tijd voor sterven , de keuze om te gaan, we weten niet meer door te dringen, wij , die aan haar zijde staan.   We kunnen haar slechts laten, in […]

        Vertel me je verhalen hoe je je leven hebt geleefd ik tracht ze te vertalen, zodat ut jou een spiegel geeft.   Ik zie je erin kijken, je ogen spieg’len mijn gezicht je blik niet te ontwijken, als spiegel op mij gericht.   Mijn spiegel van dubbelglas, waarin ik kijk met

    Je neemt de weg naar het licht, een glimlach op je innerlijk gezicht, we doen je open ogen dicht. Te lang al duurt de strijd, hoe snel ook in de tijd de dood je ziel bevrijdt Als achterblijvers kijken wij, je maakt je uit je lichaam vrij, jouw leven plotseling voorbij…………………………   We

Blij dat je weer wat meer lijkt op degene, die je was, maar nooit meer zal worden, Blij dat je jezelf langzaam terugvindt, ook al weet je niet precies wat je zoekt, Je komt steeds dichterbij, dichter bij wie je bent, Je gaat steeds meer lijken op wie je denkt te kunnen zijn, Je kijkt de

En dan ineens is het voorbij, over we stappen in een surrealistisch landschap van het nog niet kunnen geloven Na schreeuwende tranen, verdoofd nooit meer lachen om je grappen genieten van je gezelschap luisteren naar je verhalen en goede raad de verbinding is verbroken en zij, zijn moeder blijft gebroken achter zonder woorden, zonder vooruitzicht

Naarmate wij je leeftijd naderen beseffen we hoe kort de tijd van leven is hoe kort om te groeien naar volwassenheid Afscheid komt soms te snel even kijken we nog en plotseling is het voorbij wat blijft is een steeds vager wordende herinnering en wat toevallige ontmoetingen in dromen uitgedrukt in jaren betekent het niets

Met gelijktijdige ogen dachten zij hetzelfde land te zien door de werkelijkheid bedrogen was het slechts hun kleur misschien? een gezamenlijk verleden maakten zij dezelfde reis? omkijkend vanuit het heden heeft hun jeugd eenzelfde prijs? soms zie zij in haar zusters ogen moeder lachend voor zich staan vader , ijzig onbewogen voelt het weer als

…but inside this old carcass a young girl still dwells And now and again my battered heart swells I remember the joys, I remember the pain, I think of the years, all too few-all too fast, and accept the stark fact that nothing can last. So open your eyes, nurses, open and see, Not a

zijaanzicht, een grijze dame, doet me denken aan vroeger tijd Jij was toen een jonge vrouw, moeder van een kleine meid In een andere belichting, speelt de zon een schaduwspel Door de ramen van het huis, herken je toch je trekken wel Mijn moeder tussen mensen even grijs en anoniem liever was je thuis gebleven,